کاهش شنوایی شرایطی است که اغلب به عنوان یک عارضه جانبی و غیر قابل اجتناب ناشی از پیری شناخته می شود. به گفته سازمان جهانی بهداشت 360 میلیون نفر از مردم مبتلا به کاهش شنوایی هستند. اما با وجود شیوع بالای آن اطلاعات اندکی در مورد عوامل خطر قابل تغییر مرتبط با آن وجود دارد. در مطالعه ای که نتایج آن به تازگی در مجله The American Journal of Medicine منتشر شده است محققان به بررسی این عوامل خطر پرداخته اند.
در این تحقیق با بررسی اطلاعات مربوط به 68421 زن که از سال 1989 تا 2009 پیگیری شده بودند، محققان اطلاعات مربوط به نمایه توده بدنی(BMI)، دور کمر، فعالیت بدنی و خود گزارش دهی در مورد کاهش شنوایی را آنالیز نمودند. اطلاعات پایه و اطلاعات به روز شده از طریق پرسشنامه های دو سالانه معتبر به دست آمد.
در طی این مدت 11286 مورد کاهش شنوایی گزارش شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که در مقایسه با زنانی که BMI آن ها کمتر از 25 بود خطر نسبی کاهش شنوایی در زنانی که BMI آن ها 34-30 بود 17% و در زنان با BMI برابر 40 یا بیشتر این خطر 25% بالاتر بود.
خطر نسبی کاهش شنوایی در زنان با دور کمر 88-80 سانتیمتر و نیز در زنان با دور کمر بیشتر از 88 سانتیمتر در مقایسه با زنانی که دور کمرشان کمتر از 71 سانتیمتر بود به ترتیب 11% و 27% بالاتر بود.
محققان همچنین دریافتند که سطوح بالاتر فعالیت بدنی با کاهش خطر مرتبط بود. در مقایسه با زنانی که کمترین میزان فعالیت بدنی را داشتند، در زنان با بیشترین میزان فعالیت بدنی خطر کاهش شنوایی 17% کمتر بود. پیاده روی رایج ترین شکل فعالیت بدنی گزارش شده در بین این زنان بود. حداقل 2 ساعت پیاده روی در هفته در مقایسه با پیاده روی کمتر از یک ساعت در هفته با 15% کاهش خطر از دست دادن شنوایی مرتبط بود.
نکته عملی: شواهد نشان می دهد که عوامل خطر قابل تغییر مانند حفظ وزن در محدوده نرمال و فعال بودن از لحاظ جسمی ممکن است به پیشگیری از کاهش شنوایی یا به تاخیر انداختن پیشرفت آن کمک نماید.
منبع:
Sharon G. Curhan et al. "Body Mass Index, Waist Circumference, Physical Activity, and Risk of Hearing Loss in Women." The American Journal of Medicine, 2013.
