سندرم سوئیت‎

Sweet's syndrome



سندرم سوئیت که با عنوان درماتوز نوتروفیلی حاد هم شناخته می شود، بیماری پوستی نادری است که با تب و زخم های پوستی دردناک همراه است که عمدتاً روی بازوها، گردن، صورت و کمر دیده می شود.

علت دقیق سندرم سوئیت هنوز مشخص نشده است. در برخی افراد با عفونت، بیماری یا داروی خاصی تحریک می شود. سندرم سوئیت می تواند همراه با برخی سرطان ها نیز دیده شود.

رایج ترین درمان سندرم سوئیت قرص های کورتیکواستروئیدی از جمله پردنیزولون است. علائم و نشانه های بیماری طی چند روز پس از شروع درمان از بین می رود اما عود مجدد رایج است.

سندرم سوئیت با ظهور ناگهانی جوش های قرمز ریز روی بازوها، گردن، صورت و کمر مشخص می شود که معمولاً پس از تب یا عفونت سیستم تنفسی بروز می  کند. این جوش ها به سرعت بزرگتر شده و به صورت خوشه های دردناک درمی آید که اندازه و میزان خارش آنها افزایش می یابد.

در بیشتر موارد، علت سندرم سوئیت ناشناخته است. گاهی سندرم سوئیت با سرطان، به ویژه لوکمی (سرطان خون) همراه است. در موارد نادری می تواند با تومورهای سفت مثل سرطان پستان یا کولون (روده بزرگ) مرتبط باشد. همچنین سندرم سوئیت می تواند به صورت واکنش دارویی رخ دهد که عمدتاً بر اثر داروهایی است که تولید گلبول های سفید را افزایش می دهند.


سندرم سوئیت شایع نیست اما برخی عوامل خطر ابتلا به آن را افزایش می دهند، از جمله:


•   جنسیت. زنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سندرم سوئیت قرار دارند.


•   سن. اگرچه سالمندان و حتی نوزدان می توانند مبتلا به این سندرم شوند اما این بیماری عمدتاً در زنان سنین 30 تا 50 سال رخ می دهد.


•   سرطان. سندرم سوئیت گاهی با سرطان در ارتباط است به ویژه لوکمی. در موارد نادری می تواند با تومورهای سفت مثل سرطان پستان و کولون مرتبط باشد.


•   سایر مشکلات سلامتی. سندرم سوئیت معمولاً به دنبال عفونت مجاری تنفسی فوقانی رخ می دهد و بسیاری از افراد اعلام کرده اند که پیش از بروز راش های پوستی، علائم شبه آنفلوآنزا داشته اند. سندرم سوئیت می تواند با بیماری التهابی روده نیز مرتبط باشد.


•   بارداری. برخی زنان در طول بارداری به سندرم سوئیت مبتلا می شوند. در این موارد بیماری بدون نیاز به درمان از بین می رود.


احتمال عفونی شدن راش های پوستی وجود دارد. به توصیه های پزشک در خصوص مراقبت های پوستی عمل کنید. در مواردی که سندرم سوئیت با سرطان مرتبط باشد، بروز راش ها می تواند اولین علائم بروز یا عود سرطان باشد.


احتمالاً پزشک خانواده یا عمومی برای تشخیص و درمان سندرم سوئیت، شما را به متخصص پوست ارجاع خواهد داد. از آنجاییکه جلسه ملاقات با پزشک کوتاه است و مطالب بسیاری برای بحث وجود دارد، بهتر است از قبل آمادگی داشته باشید. در اینجا مطالبی بیان می شود که آمادگی شما را برای جلسه ملاقات با پزشک و آنچه از پزشک خود انتظار دارید افزایش می دهد.

 

آنچه می توانید انجام دهید
پیش از ملاقات ممکن است از شما خواسته شود:
•    تمام علائم و نشانه های خود را یادداشت نمایید. حتی علائمی هم که با راش های پوستی بی ارتباط است را یادداشت نمایید. سندرم سوئیت می تواند علامتی از چندین بیماری باشد لذا دانستن این علائم برای پزشک اهمیت ویژه ای دارد.
•    لیستی از داروهای مصرفی خود تهیه نمایید. از جمله ویتامین ها، داروهای گیاهی و داروهای بدون نسخه ای که مصرف می کنید. حتی بهتر است لیستی از دوز داروها و دستورالعمل مصرف آنها را نیز یادداشت کنید.
•    یکی از دوستان یا اعضای خانواده را همراه خود ببرید. گاهی بخاطرسپاری تمام مطالب بیان شده در جلسه مشکل است. اگر بخشی از مطالب را فراموش کرده باشید، ممکن است شخصی که شما را همراهی کرده مطالب را بیاد داشته باشد.
•    سؤالاتی که باید از دکتر بپرسید را یادداشت نمایید. از پرسیدن سؤالات یا بیان بخش هایی که متوجه نشدید هراسی نداشته باشید. با مشکلاتی که بیشتر از همه ذهن شما را درگیر کرده است آغاز کنید. اگر زمان جلسه تمام شد، از پرستار یا دستیار پزشک بپرسید یا برای پزشک پیغام بگذارید.

 

سؤالات اساسی در خصوص سندرم سوئیت عبارتست از:
•    علت راش های پوستی من چیست؟
•    برای تأیید تشخیص بیماری چه آزمایشاتی باید انجام دهم؟
•    این شرایط موقتی است یا دائمی؟
•    بهترین راه حل چیست؟
•    آیا درمان جایگزینی برای رویکرد درمانی اولیه پیشنهاد می دهید؟
•    من تمایل به مصرف استروئیدها ندارم. آیا داروهای دیگری را می توان جایگزین کرد؟
•    آیا جایگزین ژنریک دیگری برای داروهای تجویز شده وجود دارد؟
•    آیا می توانم صبر کنم تا علائم و نشانه های بیماری خود به خود از بین برود؟

 

آنچه می توانید از پزشک خود انتظار داشته باشید
احتمالاً پزشک سؤالاتی را از شما خواهد پرسید، از جمله:
•    از چه زمانی علائم شما آغاز شده است؟
•    آیا بروز علائم شما ناگهانی بوده یا به تدریج آغاز شده است؟
•    آیا ظاهر علائم شما از ابتدا به همین شکل بوده است؟
•    آیا راش های پوستی شما دردناک است؟
•    آیا عاملی در بهبود علائم شما تأثیر دارد؟
•    آیا عاملی در تشدید علائم شما تأثیر دارد؟
•    آیا پیش از شروع راش های پوستی بیمار بوده اید؟
•    آیا بیماری های دیگری نیز دارید؟
•    در زمان شروع بیماری علائم دیگری نیز داشتید؟
•    چه داروهایی استفاده می کنید؟


اگر راش های پوستی دردناک شد و اندازه آنها رو به افزایش بود حتماً جهت درمان به پزشک خود مراجعه نمایید.


روش های تشخیصی:

متخصص پوست معمولاً با مشاهده زخم های پوستی، سندرم سوئیت را تشخیص می دهد. اما احتمالاً نیاز دارید تست هایی را برای رد سایر بیماری هایی که علائم مشابهی دارند و نیز به منظور بررسی علت زمینه ای بیماری انجام دهید. این تست ها عبارتند از:


•   تست های خونی. نمونه خون شما برای آزمایشگاه ارسال می شود تا از نظر مقادیر زیاد گلبول های سفید و سایر اختلالات خونی بررسی شود.


•   بیوپسی پوستی (نمونه برداری از پوست). ممکن است پزشک تکه کوچکی از پوست بافت آسیب دیده را برای معاینات میکروسکوپی نمونه برداری کند. بافت برداشته شده به منظور تعیین وجود ناهنجاری های سندرم سوئیت بررسی می شود.

 

 

در برخی موارد، سندرم سوئیت بدون درمان برطرف می شود. اما داروها می توانند روند درمان را تسریع کنند. رایج ترین داروهای مورد استفاده برای سندرم سوئیت کورتیکواستروئیدها هستند که در انواع مختلفی تجویز می شوند، از جمله:

 

•   قرص. کورتیکواستروئیدهای خوراکی مثل پردنیزولون بسیار مؤثر عمل می کند اما بر کل بدن اثر می گذارد. مصرف بلند مدت آن می تواند سبب افزایش وزن و تضعیف استخوان ها گردد.

•   کرم و پماد. این نوع از داروها تنها بر محل آسیب دیده اثر داشته اما می تواند پوست را نازک کند.

•   تزریقی. گزینه دیگر تزریق مقادیر اندکی از کورتیکواستروئید به محل آسیب دیده است. این رویکرد برای افرادی که در سطح وسیعی آسیب دیده اند مناسب نیست.


در برخی موارد به خصوص در بیمارانی که قادر به تحمل مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها نیستند، پزشک سایر انواع داروهای خوراکی را پیشنهاد می کند، از جمله:
•    داپسون
•    پتاسیم یدید
•    کلشی سین

 

 


داروهای مرتبط

اگر سندرم سوئیت دارید، بسیار مهم است که با ملایمت با پوست خود رفتار کنید. این اقدامات می تواند مانع آسیب های بیشتر به پوست شود:


•    از آسیب رسیدن به پوست جلوگیری کنید. اگر احساس می کنید ممکن است پوست شما دچار آسیب یا جراحت گردد، لباس محافظت کننده بپوشید.


•    کرم ضد آفتاب استفاده کنید. پیش از رفتن به بیرون از ساختمان از کرم ضد آفتاب با درجه محافظت کننده (SPF) بالای 15 استفاده کنید.