• بیماری های اعصاب و روان

• Tablet (Delayed Release): 125mg,200mg, 250mg, 500mg
• Capsule (Extended Release): 300mg
• Syrup: 200mg/5ml, 300mg/5ml
• Injection: 100mg/ml
• Injection (Powder): 400mg

• اختلال دو قطبی 
• پیشگیری از میگرن

• صرع (Epilepsy)‎

•  mg/ kg/ day10-15در درمان تشنج، ابتدا  (در دونوبت‌ منقسم‌)، ترجیحا بعد از غذا مصرف‌ شود. سپس با فواصل‌ هر 7 روز یک بار5-10 mg/kg/day افزوده‌ می‌شود تا حداکثر به‌ مقدار روزانهmcg/ml ‌50-150  برسد که‌ بصورت‌ مقادیر منقسم‌ مصرف‌ می‌شود. مقدار معمول‌ نگهدارنده‌ دارو 30-60 mg/kg/day می‌باشد.مقدار مصرف معمول 1000-2500 میلی گرم در روز است که در چند نوبت منقسم مصرف می شود.
• در صورت تزریق وریدی، انفوزیون کمتر و برابر 20 میلی گرم در دقیقه در 60 دقیقه با مقدار 10-15 mg/kg/day در نوبت های منقسم شروع شده و در اسرع وقت به مصرف خوراکی تبدیل شود.
• در درمان مانیا، ابتدا با مقدار 750-1500 میلی گرم در روز شروع می شود و سپس مقدار دارو تدریجا افزوده می شود تا اثرات بالیتیی آشکار گردد. محدوده ی مقدار مصرف معمول 1000-2000 میلی گرم در روز می باشد.
• در درمان پروفیلاکسی میگرن مقدار معمول با قرص های پیوسته رهش، 500-1000 میلی گرم در روز می باشد.

• بیماری فعال کبدی
• نارسایی شدید کبد

• آرامش بیش‌از حد
•  دپرسیون
•  سایکوز
•  هیپراکتیویتی
•  اختلالات رفتاری
• ضعف عضلانی
•  ترمور
•  آتاکسی
• سردرد
•  توهمات
•  استوماتیت
•  افزایش ترشح بزاق
•  نیستاگموس
•  دوبینی
•  اسکوتوم
•  تهوع و یا  استفراغ
•  سوء‌هاضمه
•  اسهال
•  کرامپهای شکمی
•  یبوست
• افزایش اشتها
•  پانکراتیت
•  مهار تجمع پلاکتها
•  ترومبوسیتوپنی.
•  افزایش سطح آنزیمهای کبدی
•  آلوپسی
•  انوزی

• واکنش افزایش‌حساسیت
•  اختلال عملکرد کبد
• اختلالات انعقادی
• استفراغ‌
•  بی‌اشتهایی‌
•  یرقان‌،
• خواب‌ آلودگی‌
• عدم‌ کنترل‌ تشنجات

• این‌ دارو غالبا غلظت‌ پلاسمایی‌ فنوباربیتال‌ و فنی‌توئین‌ و گاهی‌ نیز غلظت‌ پلاسمایی‌ اتوسوکسیمید وپریمیدون‌ را زیاد می‌کند.
• داروهای‌ ضد افسردگی‌ و ضد جنون‌ با کاهش‌ آستانه‌ تشنج‌، با اثر ضد تشنجی‌ این‌ دارو مقابله‌ می‌کنند.
• سایمتیدین‌ با مهار آنزیم‌ های‌کبدی‌، غلظت‌ پلاسمایی‌ والپروات‌ را افزایش‌ می‌دهد.
• تجویز همزمان‌ سایرداروهای‌ ضد صرع‌، موجب‌ افزایش‌ سمیت‌ دارو میگردد بدون‌ اینکه‌ اثرات‌ درمانی‌ آن‌ افزایش‌ یابند، علاوه‌ بر این‌ ترکیب‌ درمانی‌،کنترل‌ درمان‌ را پیچیده‌ می‌کند.
• کلروکین‌ با اثر ضد تشنجی‌ این‌ دارو مقابله‌ می‌کند.

از قطع‌ ناگهانی‌ مصرف‌ این‌ دارو باید خودداری‌ شود.

گروه D:
به دنبال مصرف آن شواهدی مبنی بر بروز خطر برای جنین انسان گزارش شده است. اما در صورت لزوم و نبود داروی مناسب دیگر می توان از این دارو در زمان بارداری استفاده کرد.

با غلظتهای کم در شیر ترشح می‌شود بنابراین توصیه نمی شود.

نحوه اثر ضدتشنج:

مکانیسم دقیق اثر این دارو ناشناخته است.

• نیمه عمر: 20-5 ساعت.
• دفع: عمدتا از راه ادرار دفع می‌شود. مقدار کمی از راه مدفوع و تنفس دفع می‌شود.