ابلیشن قلبی

Cardiac ablation



تخریب قلبی روشی است که به تصحیح مشکلات ریتمی قلبی (آریتمی) کمک می کند. تخریب معمولاً با استفاده از لوله های بلند و انعطاف پذیر (کاتترها) انجام می شود که کاتتر ها از طریق سیاهرگی در کشاله ی ران شما به سمت قلب فرستاده می شود تا مشکلات ساختاری قلبتان را که باعث ایجاد آریتمی شده، تصحیح نماید.

تخریب قلبی به وسیله ی نابودی (تخریب) بافتی از قلب که باعث ایجاد ریتم قلبی غیرعادی می شود، عمل می کند. در بعضی موارد، تخریب قلبی مانع عبور پیام های الکتریکی غیر عادی از قلب شده و بنابراین آریتمی را متوقف می سازد.

تخریب قلبی گاهی اوقات طی عمل جراحی قلب باز انجام می پذیرد، اما اغلب با استفاده از کاتترصورت می گیرد که باعث کاهش تهاجمی بودن روش و کوتاه کردن زمان بهبودی می شود.
 

هنگامی که قلب شما می تپد، ایمپالس های الکتریکی که منجر به انقباض آن می شوند باید مسیری معین را در قلب طی کنند. هرگونه وقفه در این ایمپالس ها می تواند منجر به ضربان قلب غیرعادی (آریتمی) شود که گاهی اوقات با تخریب قلبی درمان می گردد. تخریب قلبی معمولاً اولین گزینه ی درمانی نیست. این روش یک گزینه درمانی برای افرادی است که:

  • داروهای تجویز شده برای درمان آریتمی آنها موفق نبوده اند.
  • در اثر مصرف داروهای درمان کننده ی آریتمی دچار عوارض جانبی جدی شده اند.
  • مبتلا به انواع مشخصی از آریتمی هستند که پاسخ خوبی به تخریب قلبی می دهند مثل سندرم (نشانگان) ولف پارکینسون وایت.
  • در معرض خطر بالای عوارض ناشی از آریتمی مثل ایست قلبی ناگهانی هستند.
     


 


بیماری های مرتبط

تخریب قلبی خطراتی را هم به دنبال دارد که شامل موارد زیر می شود:

  • خونریزی یا عفونت در محل ورود کاتتر به بدن
  • آسیب به رگ های خونی که کاتتر ها ممکن است در حین عبور از آنها و رسیدن به قلب، آنها را از بین برده باشند.
  • سوارخ شدن قلب
  • آسیب به دریچه های قلب
  • آسیب به سیستم الکتریکی قلب، که می تواند آریتمی را بدتر کند که برای تصحیح نیاز به ضربان ساز است.
  • لخته شدن خون در پاها یا ریه ها (ترومبوامبولیسم وریدی)
  • سکته یا حمله قلبی
  • تنگی سیاهرگ هایی که خون را بین ریه ها و قلب جا به جا می کنند (تنگی سیاهرگ ریوی)
  • آسیب به کلیه ها در اثر استفاده از مواد رنگی (رنگینه) در طی عمل
  • مرگ در موارد نادر

 

خطر داشتن این عوارض در صورت ابتلا به دیابت یا بیماری های کلیوی افزایش می یابد.


در طی ابلیشن
تخریب قلبی در بیمارستان انجام می شود. قبل از شروع عمل، یک متخصص لوله ای داخل وریدی را وارد ساعد یا دست شما می کند و مسکنی به شما داده خواهد شد که به شل شدن عضلات و آرامش شما کمک می کند. پس از اینکه مسکن ها اثر گذاشتند، پزشک شما یا متخصصی دیگر، ناحیه ای کوچک نزدیک به سیاهرگ روی کشاله ران، گردن یا ساعد شما را بی حس می کند. پزشک یک سوزن را به ورید وارد کرده و از طریق سوزن سوراخی را ایجاد می کند.

پزشک کاتترها را از طریق سوراخ خواهد فرستاد و آنها را به سمت چندین مکان در قلب هدایت می کند. ممکن است پزشک به داخل کاتترها رنگینه تزریق کند که به پزشک برای دیدن رگ های خونی شما و عکس برداری از قلب با استفاده از اشعه X کمک می کند. کاتتر ها، الکترود هایی در سر خود دارند که در طول عمل از آنها استفاده خواهد شد. الکترود ها ایمپالس های الکتریکی را به قلب شما می فرستند و فعالیت الکتریکی قلب شما را ثبت می کنند. این کار به پزشک کمک می کند تا بافت های غیر طبیعی قلب را که باعث آریتمی قلب شده اند، شناسایی کند.

به محض اینکه بافت های غیرطبیعی قلب که باعث آریتمی شده اند، شناسایی شدند، پزشک سر کاتتر را به سمت قسمت بافت قلبی غیرطبیعی هدایت می کند. انرژی از طریق سر کاتتر برای ایجاد اسکار یا نابودی بافتی که باعث آریتمی در شما شده، حرکت می کند. در بعضی موارد، تخریب قلبی، سیگنال های الکتریکی را که از میان قلب شما عبور می کند مسدود کرده تا ریتم غیرطبیعی را متوقف کند و به جای آن اجازه می دهد سیگنال ها روی مسیر طبیعی حرکت کنند.

 

انرژی که در عمل مورد استفاده قرار می گیرد ممکن است از موارد زیر آمده باشد:

  • گرما (رادیوفرکانسی)
  • لیزرها
  • سردی مفرط (کرایوابلیشن)

 

تخریب قلبی معمولاً 2 تا 4 ساعت طول می کشد تا کامل شود، اما عمل های پیچیده تر ممکن است بیشتر به طول انجامد. در طول مدت عمل، ممکن است هنگامی که رنگینه به داخل کاتتر تزریق می شود و یا هنگامی که انرژی از طریق سر کاتتر حرکت می کند، احساس ناراحتی کمی داشته باشید. چنانچه هر گونه درد شدید یا تنگی نفس را تجربه کردید، باید کاردیولوژیستی که عمل را انجام می دهد آگاه سازید.

 

بعد از ابلیشن
به دنبال عمل، شما به اتاق ریکاوری منتقل می شوید که باید آنجا به مدت 4 تا 6 ساعت دراز بکشید تا در محل کاتتر ها خونریزی رخ ندهد. ضربان قلب و فشارخون شما دائماً به منظور جلوگیری از عوارض عمل، کنترل خواهد شد. بسته به وضعیت شما، ممکن است بتوانید همان روز عمل به منزل بروید یا می بایست برای یک روز در بیمارستان بمانید. اگر همان روز به منزل رفتید، برنامه ریزی کنید تا بعد از عمل، شخص دیگری شما را به منزل برساند. ممکن است بعد از عمل درد کمی را احساس کنید، اما این درد نباید بیش از یک هفته طول بکشد. معمولاً چند روز بعد از عمل می توانید به فعالیت های طبیعی خود بازگردید.


پزشک شما را ارزیابی کرده و ممکن است دستور انجام آزمایشاتی جهت بررسی وضعیت قلبتان بدهد. پزشک با شما در مورد خطرات و فواید تخریب قلبی صحبت خواهد کرد. قبل از عمل شما باید به مدت 8-6 ساعت از خوردن و آشامیدن اجتناب کنید. چنانچه دارویی مصرف می کنید، از پزشک خود سؤال کنید که آیا باید مصرف آنها را قبل از عمل ادامه دهید یا خیر.

پزشک به شما خواهد گفت که آیا نیازی به انجام دستور خاص دیگری قبل یا بعد از عمل هست یا خیر. در بعضی موارد، به شما درمورد قطع مصرف داروهای درمان کننده آریتمی قلبی، چند روز قبل از عمل، آموزش هایی داده خواهد شد. اگر وسیله ای در قلب شما کار گذاشته شده، مثل ضربان ساز یا دفیبلاتور کاردیوورتر قابل کاشت، با پزشک خود در میان بگذارید تا ببینید نیازی به اقدام احتیاطی خاصی وجود دارد یا خیر.
 


اگرچه تخریب قلبی می تواند موفق باشد، ولی در بعضی از افراد نیاز به تکرار عمل وجود دارد. همچنین ممکن است نیاز به دریافت دارو، حتی پس از عمل تخریب قلبی، داشته باشید. برای حفظ قلب سالم، ممکن است نیاز به تغییراتی در شیوه زندگی باشد که سلامت کلی قلب را بهبود بخشد، مخصوصاً به منظور اجتناب یا درمان وضعیت هایی که ممکن است سبب ابتلا یا بدتر شدن آریتمی شود، مثل فشار خون بالا. ممکن است پزشک به شما اشاره کند که:

  • از کافئین اجتناب کنید.
  • نمک کمتری استفاده کنید که می تواند به پایین آمدن فشارخون کمک کند.
  • فعالیت بدنی را افزایش دهید.
  • استعمال دخانیات را ترک کنید.
  • از مصرف الکل اجتناب کنید.
  • غذای سالم برای قلب میل کنید.
  • وزن سالم را حفظ کنید.
  • احساسات شدید، مثل عصبانیت را مدیریت کنید.