تست تراکم استخوان معمولاً بر روی استخوان هایی که به علت پوکی استخوان احتمال شکست آنها بیشتر است انجام می شود:
- استخوان های پایین ستون فقرات (Lumbar vertebrae).
- گردن باریک استخوان ران (Femur)، نزدیک مفصل ران.
- استخوان های جلوی بازو.
اگر تست چگالی استخوان در بیمارستان انجام می شود، احتمالاً استخوان های مرکزی مورد تست قرار می گیرند. در حالتی که شما بر روی یک صفحه مسطح دراز کشیده اید و یک بازوی مکانیکی از روی بدن شما عبور می کند. مقدار تشعشعی که بدن شما در معرض آن قرار می گیرد بسیار کمتر از مقداری است که در زمان تابش اشعه X به سینه دریافت می شود. زمان انجام تست معمولاً 10 دقیقه است.
دستگاه کوچک و متحرکی وجود دارد که می تواند چگالی استخوانی را در نقاط دور و انتهایی اسکلت مانند انگشتان، مچ دست و پاشنه پا اندازه گیری کند. این وسیله معمولاً در داروخانه ها یافت می شود. تستی که بر استخوان محیطی صورت می گیرد به طور قابل توجهی ارزان تر از تست چگالی استخوان بر اسکلت مرکزی است.
به دلیل اینکه تراکم استخوانی در استخوان های نواحی مختلف بدن متفاوت است، تستی که از پاشنه پا گرفته می شود هیچگاه به اندازه تست انجام شده در ران و ستون فقرات دقیق نیست. به همین دلیل اگر تست پوکی استخوانی که بر استخوان های محیطی انجام شده است مثبت باشد، پزشک به منظور بررسی های بیشتر و تائید تشخیص پوکی استخوان احتمالاً انجام اسکن استخوانی را پیشنهاد می کند.
